सोन्यामारुति

साने गुरुजी लिखित


सोन्यामारुति 109

दुसरा : जरा झपझप पावलें टाक.

पहिला : चल.

वसंता : किती काळोख आहे !

वेदपुरुष : आणि देवाजवळचा दिवाहि बिघडलेला दिसतो !

वसंता : देवाजवळ दिवा कशाला ? सूर्याजवळ पणती कशाला ?

पहिला : रामा, क्षमा कर. बाळाला सांभाळ.

दुसरा : चल चटकन्.

पहिला : कोणीं पाहिलें का ?

दुसरा : केव्हां ?

पहिला : भास झाला.

दुसरा : वरुन वटवाघळें गेलीं.

वसंता : आतां या मुलाचें काय होईल ?

वेदपुरुष : सकाळीं समजेल. सूर्याच्या प्रकाशांत पाहूं.

वसंता : आतां कोठें जायचें ?

वेदपुरुष : गंगेच्या कांठानें हिंडूं.

वसंता : गंगातीरावर मी निजतों. रामाचे पाय लागलेली ही भूमि! तिच्यावर लोळतों, पवित्र होतों.