गुरुगुण गावे जरी तुजला सौख्य असावें ॥ध्रु०॥

काम क्रोध षड्रिपु मर्दावे ! क्षमा शांति सन्मित्र वरावे ॥

सदा संतपदकंज घरावे । तरीच जगावें ॥जरी०॥१॥

यमनियमादीं सादर व्हावें । शीलपालनीं दक्ष असावें ॥

पर उपकारी आधीं मरावें । बहुश्रुत व्हावें ॥जरी०॥२॥

परगुणकथनीं प्रेम असावें । निजकथनीं त्वां मौन धरावें ॥

दोषेक्षण अवधें सोडावें । समदृग व्हावें ॥जरी०॥३॥

पाद तीर्थयात्रें झिजवावें । श्रवण हरिकथाश्रवणीं भावें ॥

गुरुगुणगानीं मुख रत व्हावें । नम्र असावें ॥जरी०॥४॥

कीर्तीनें जग सर्व भरावें । सहज कर्य तें नित्य करावें ॥

’रङ्ग’ वासनामूळ नसावें । स्थिरमति व्हावें ॥जरी०॥५॥