आनंदलहरी

' आनंदलहरी ’ या छोट्याशा काव्यात नाथांनी गुरूभक्तीला बद्धता नाही, तो जन्ममरणरहित असतो याचें सुंदर व समर्पक वर्णन केले आहे.


सद‍गुरुला शरण

यालागीं सदगुरुचें भजन । सर्वांहूनि वरिष्ठ जाण । अवतारादिक आपण । सदगुरुसी शरण रिघावें ॥१२॥

रामराम स्मरतां घोष । तेणें तुटती भवपाश । तोहि शरण श्रीवसिष्ठास । गुरुभक्तीस सादर ॥१३॥

पूर्णब्रह्म श्रीकृष्णनाथ । तोहि ह्नणवी गुरुभक्त । दुर्वास ऋषीची सेवा करित । नित्यमुक्तीलागीं ॥१४॥

मुक्तपद आलें हातां । भय न घरी कर्म करितां । भोग भोगोनि अभोक्ता । कर्मे करुनि अलिप्तता यालागीं ॥१५॥

ब्रह्मपदाचा अधिकारी । ह्नणोनि विश्वातें उद्धरी । स्मरणमात्रें दुरितें हरी । तो श्रीहरी गुरुभक्त ॥१६॥

जैसी कासवीची उत्पत्ती । गर्भांध जाली संतती । ते चक्षुविण वाढती । हें कल्पांती घडेना ॥१७॥

तैसें सदगुरुकृपेवीण । पावले मोक्षाचें सदन । भूत भविष्य वर्तमान । ऐकिलें नाही जनी कोठें ॥१८॥