दुःखरुप देह दुःखाचा संसार । सुखाचा विचार नाहीं कोठें ॥१॥

कन्या पुत्र बाळें सुखाचे सांगाती । दुःख होतां जाती आपोआप ॥२॥

सोइरे धायरे कवणाचे कवण । अवघा वाटे शीण मना माझ्या ॥३॥

चोखा म्हणे अहो पंढरीनिवासा । सोडवीं भवपाशा पासोनियां ॥४॥