वारंवार किती करुं करकर । माझा तंव आधार खुंटलासे ॥१॥
न बोलावें आतां हेंचि शहाणपण । होउनी पाषाण पडो द्वारीं ॥२॥
केव्हां तरी आम्हां होईल आठव । हाचि एक भाव धरुं आतां ॥३॥
चोखा म्हणे मग येशील गिवसित । तोंवरी हें चित्त दृढ करुं ॥४॥
वारंवार किती करुं करकर । माझा तंव आधार खुंटलासे ॥१॥
न बोलावें आतां हेंचि शहाणपण । होउनी पाषाण पडो द्वारीं ॥२॥
केव्हां तरी आम्हां होईल आठव । हाचि एक भाव धरुं आतां ॥३॥
चोखा म्हणे मग येशील गिवसित । तोंवरी हें चित्त दृढ करुं ॥४॥