उपजले विटाळीं मेले ते विटाळीं । राहिले विटाळीं तेही जाती ॥१॥

रडती पडती तेही वेगे मरती । परि नाम न गाती भुली भ्रमें ॥२॥

कायरे हा देह सुखाचा तयासी । उघडाचि जासी अंतकाळीं ॥३॥

चोखा म्हणे याचा न धरीं भरंवसा । अंतीं यम फांसा गळां पडे ॥४॥